Ook dit jaar keek ik er weer erg naar uit. Alleen dit jaar is het veel moeilijker dan voorgaande jaren. Dit jaar moest ik maar zien of ik m'n PDS mee kreeg.
Als mijn lichaam gewoon normaal was, had ik dit hele weekend op de camping in de buurt gestaan zodat we niet hoefde te reizen, dan had ik een geweldig weekend gehad. Als mijn lichaam gewoon normaal was geweest, was ik dit jaar wel naar appelpop geweest.
 |
| Appelpop 2012 |
Van te voren gaan er zo veel gedachtes door m'n hoofd. Zo veel afwegingen worden gemaakt. Zoals; "Ik laat mijn slechte gevoel me toch niet tegen houden om iets leuks te gaan doen", "Wat houd me tegen om te gaan?", "Heb ik er wel plezier in als ik zo slecht voel en daar rond loop?" Uiteindelijk heeft die laatste gedachte de doorslag gegeven.
Ik kan goed bezwaren zien en heel lang nadenken, dat weet ik. En ik zal nooit weten hoe het gegaan zou zijn als ik wel was geweest. Ik kan dan ook heel erg balen als ik zaterdag avond alleen thuis op de bank tv zit te kijken en al m'n vrienden en familie zijn op Appelpop. Al helemaal als ik de dag daarna allemaal foto's langs zie komen, dan kan ik zo boos worden op m'n ziekte. Waarom kan ik niet gewoon alles doen zoals iedere 16 jarige kan!! Dan probeer ik het mezelf goed te praten; "kijk wat ik al wel heb gedaan met m'n ziekte" "als ik me beter ga voelen, haal ik alles weer in!"
Voor nu moet ik dus maar accepteren dat ik niet alles kan. En het is logisch dat dat zwaar valt, maar je moet vooruit kijken.
Voor de rest staan er deze week weer wat medische bezoekjes op de planning. Vanmiddag ga ik weer naar de diëtist en morgen heb ik een afspraak bij het centrum voor gezondheid en vitaliteit. Hierover kan je natuurlijk binnenkort een post verwachten!
Liefs,
Anne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten