Nadat we bij de diëtist waren geweest, hadden we besloten om weer tarwe te gaan eten om te kijken hoe dit zou gaan. Ik kwam dol gelukkig thuis en maakte meteen een tosti voor mezelf.
Twee uur later was ik alleen wel wat minder gelukkig.
Ik kreeg ongelofelijke steken. Bij het avond eten, aten we pasta. Pasta met tarwe. Ook dit viel niet zo goed. De hele nacht heb ik liggen woelen en walen op zoek naar de juiste houding zonder pijn. Deze houding was onvindbaar. Woensdag ochtend werd ik weer wakker met deze ongelofelijke pijn. Ik ging niet naar school en tot ons grote verdriet kreeg ik ook nog is te horen dat mijn opa vanochtend niet meer wakker is geworden.
Het leven gaat door, hoewel die van jou even stil staat. Mijn tranen zijn onderhand al op. Ik, en eigenlijk mijn hele familie, had een hele goede band met mijn opa. Hij is 85 jaar geworden zonder ziektes. Gewoon uit het niets is zijn hard ermee gestopt. Een beter leven en betere dood kan je eigenlijk niet wensen.
Nu lig ik in bed met verschrikkelijke pijn. Ik heb nog steeds geen idee wat het is en ik hoop heel erg dat het door de tarwe komt. Want dan weet ik dat het over gaat. Stel dat ik met deze steken zou moeten leren leven, dat kan ik echt niet. Dan weet ik het echt niet meer. Ik kan namelijk amper ermee bewegen. Zoals ik al zij: ik lig nu in bed. Vandaag ga ik niet naar school, meer omdat ik zoon verschrikkelijke pijn heb, dan door het verlies van mijn dierbare opa. Vandaag ga ik mijn speech schrijven die ik ga voorlezen op de crematie maandag.
Nu moet ik met twee dingen dealen: De pijn en het verlies van mijn opa. Hopelijk gaat de pijn snel weg. Want dan kan ik weer naar school en dat zorgt voor afleiding. Waarschijnlijk ga ik volgende week woensdag pas weer naar school. Dat zou betekenen dat ik een week afwezig ben geweest en daar maak ik me wel een beetje zorgen over. Maar ja, op dit moment zijn er belangrijkere dingen.
Zou deze pijn te maken hebben met mijn opa?
Liefs Anne
Hoi Anne,
BeantwoordenVerwijderenHet is mooi zoals jij je verhaal schrijft en dat op een blog. Het is goed om lekker van je af te schrijven, want zo blijf je er in ieder geval niet mee lopen. Ik weet niet of dat je regelmatig wit brood eet, want dat heeft mij meestal wel geholpen, want als ik bruinbrood ging het ook niet echt goed. PDS is echt super vervelend en het is heel onvoorspelbaar. In ieder geval probeer eens wat licht verteerbaar voedsel tot je te nemen en misschien dat het wel wil helpen. Bij je tosti en pasta heb daar kaas bij gegeten? Want lactoseintollerantie kan ook een boosdoener zijn. Mocht je vragen hebben of iets dergelijks, dan mag je me die gerust persoonlijk stellen. op mijn website www.levenmeteenbeperking.eu staat een telefoonnummer die je kunt bellen als je daar behoefte aan heb.
Ten tweede wens ik je heel veel sterkte met het verlies van je opa. Verstandelijk weet je het mooi op te schrijven, maar dat neemt nog niet gevoel weg die erbij komt kijken.
Anne hou je goed en uiteindelijk komt het echt een keer goed.
Met hartelijke groeten,
Alan Davis
Annie, wat naar voor je :( Gecondoleerd en heel veel sterkte met het verlies van je opa. Wat een verschrikkelijk nieuws :( en ook nog zulke steken.. Ik hoop dat je je snel beter voelt <3
BeantwoordenVerwijderen