Na een goede dag van vier uur school kwam ik blij thuis en bakte ik een heerlijke tosti voor mezelf. Ik voel me na zo'n ochtend school goed, maar tegelijk ook slecht omdat m'n hele lichaam uitgeput is en m'n hoofd bonkt. Maar dat is het allemaal waard. Want nu zit ik met een veel beter gevoel op de bank dan dat als ik niet naar school ga.
Maar helaas, ik zat nog geen vijf minuten mijn favorieten serie te kijken en de telefoon ging.
Ik zag 'onbekend' staan op het schermpje. Als ik dat zie staan weet ik al hoe laat het is. Leerplicht, school arts of een ander persoon die mij niet snapt wil een gesprek.
Toch neem ik de telefoon op omdat ik weet dat ik er niet onderuit kom.
Het was de schoolarts. Na dat ik heel opgewekt en blij vertelde hoe goed het gegaan was de afgelopen tijd, sprak ze me streng toe. Ze vond dat ik perse drie uur per dag moet doen en het per week met een uur moet opbouwen. Ik mag niet (zoals ik nu doe) op de wat betere dagen langer naar school en op de slechtere dagen korten. Ook vond ze dat ik zelf nog veel te veel te beslissen heb in mijn schoolritme en noemde ze de gevolgen als ik dit allemaal niet zou doen. De schoolarts plande meteen een afspraak waar de leerplicht en ik voor uitgenodigd zijn.
Ik snap wat ze zegt. Maar in mijn situatie is het gewoon zo dat m'n lichaam onverwachts is en dat ik dus af een toe een dagje thuis blijf. Het plan van elke week een uur erbij is nogal ambitieus, ik kan je nu al vertellen dat dat me niet gaat lukken. Waarom kunnen mensen niet inzien hoeveel ik al bereikt heb! Ik ben zelf zo blij met wat ik nu allemaal kan, maar mijn omgeving wil nog meer en als ik dat niet doe zitten er gevolgen aan. Juist omdat ik zo trost ben met wat ik bereikt heb trek ik me weinig aan van die gevolgen. Alleen werkt het helaas wel zo dat als ik zoon telefoontje of gesprek heb gehad dat ik dan weer een stuk achteruit ga.
Op eigen kracht kom ik zo veel verder dan als er mensen er alleemaal mee gaan bemoeien. Door te steunen help je me. Niet door te vertellen wat ik allemaal meer moet doen en welke straffen hierop staan.
Bedankt dat ik deze frustratie kon uiten.
Liefs, Anne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten