Ik had al snel een leuke vrienden groep en voelde me helemaal op mijn plek op mijn nieuwe school
Ik had het misschien iets te leuk, want de overgang van 3 naar 4 havo was nog even spannend.
De zomervakantie en de herfstvakantie gingen voorbij en ik voelde het al aan komen dat ik ziek werd. Ik had namelijk een hele drukke periode op school gehad. En ik had gelijk. Een paar weken na de herfstvakantie van 2012 voelde ik me oververmoeid, misselijk, hoofdpijn en helemaal niet goed. Ik moest school verzuimen. De eerste proefwerkweek was ik dus al ziek, maar toch heb ik wat toetsen kunnen maken in en apart kamertje buiten de klas. In december ging ik al bijna 4 weken amper naar school en melde ik me weer aan bij een kinderpsycholoog en bij het ziekenhuis. Dit keer in het UMC Radboud ziekenhuis in Nijmegen bij een kinder mdl arts. Ik ging weer een medisch traject in. Ik heb o.a. bloedonderzoeken, lediging onderzoek, gastroscopie en echoscopie gedaan.
De gastroscopie herinner ik me nog heel goed. Dit was de eerste keer dat ik onder narcose ging en ik was heel erg zenuwachtig. Ik moest 's ochtends het ziekenhuis in en was 's avonds net na etenstijd weer thuis. Ik mocht zes uur voor de narcose niet eten. Normaal eet ik 's ochtends niet omdat ik daar alleen maar meer klachten van krijg. Maar nu at ik 's ochtends twee boterhammen. Je raad het al, ik was kots misselijk. Zelfs nog 6 uur later voelde ik de boterhammen in m'n buik zitten en was ik nog misselijk. Maar goed de gastroscopie bewees toch echt het tegendeel, want de twee boterhammen waren echt nergens meer te vinden in m'n maag. Ook uit dit onderzoek kwam helaas niks. Mijn maag en slokdarm zagen er heel mooi uit.
Toen ze in het ziekenhuis eigenlijk niks meer voor me konden betekenen, ben ik het gaan zoeken in de alternatieve hoek. Ik begon met ademtherapie. Hier koos ik voor omdat ik altijd als ik zangles had heel misselijk werd. Ik legde een connectie met de misselijkheid en het verkeerd ademen. ademtherapie heb ik 3 maanden gevolgd. Uit eindelijk ben ik er mee gestopt omdat mijn adem niet veranderende, hij bleef hoog.
Na ademtherapie ben ik gestart met osteopathie. De mevrouw die mij in behandeling had merkte dat er duidelijk iets niet goed was met mijn darmen. Hier legde ze dan ook de focus op. Haar behandelingen deden erg pijn wat een teken was dat er iets niet goed was. Ik zou na drie behandelingen verschil moeten merken. Omdat ik me nog steeds niet goed voelde zijn we, na drie behandelingen, ook hiermee weer gestopt.
Ik ging onderhand al een paar maanden niet naar school en ik voelde me steeds hopelozer. Ik liet via mijn mentor de klas op de hoogte houden over hoe het met me ging. De meeste mensen hadden erg wel begrip voor. Als ik af en toe naar school ging, stonden er vriendinnen klaar om me op te vangen. Ik heb dit als een hele moeilijke tijd ervaren. Ik was de hele dag alleen thuis en verveelde me heel erg. Ik voelde me eenzaam, maar eigenlijk is nog het ergste dat ik me lichamelijk gewoon heel slecht voel. Je wil zo graag dingen doen, je vriendinnen zien en gewoon een normaal leven lijden zoals iedereen. Ik kon dat allemaal niet. Ik huilde veel en heb ik me ook vaak down gevoelt. Af en toe kwam er na school wel iemand langs. En als ik e goed voelde werkte ik aan schoolvakken.
Ik kon eindelijk terecht bij een psycholoog en ik starten met hypnotherapie. Hypnotherapie bevalt me erg goed en dat volg ik nu nog steeds. Ik weet niet of ik er echt minder last van m'n maag en darmen door heb. Maar ik weet wel dat ik er beter van inslaap val, ik me beter kan ontspannen en beter kan concentreren.
Bij de psycholoog kon ik me verhaal kwijt en probeerde ze me te laten leven met de klachten die ik heb. Dat laatste was niet zoon succes. Ik ben wel iets vooruit gekomen bij de psycholoog door o.a. EMDR te doen. Maar het eindresultaat licht lager dan verwacht.
Zelf zochten we natuurlijk ook het internet af naar de oplossing voor mijn klachten. We kwamen uit in Oud-Beijerland. 120 kilometer vanaf mijn huis had Rien van der Sluijs een eigen praktijk. Op een donderdag middag legde ik samen met mijn vader de afstand af. Na de eerste afspraak waren we allebei erg enthousiast. We zijn gaan samen werken met Rien. Helaas was de afstand toch een grote belemmering. Het was erg moeilijk te regelen en erg intensief om een keer per week naar Oud-Beijerland te gaan. Daardoor moest ik ook hier mee stoppen.
hoe gaat het nu met me? waar ben ik nu mee bezig?
zondag komt er een nieuw artikel online!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten